١- اللَّهُمَّ رَبَّ السَّـمَواتِ السَّبْعِ، ورَبَّ العَرْشِ العَظِيمِ، كُنْ لِي جَاراً مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلانٍ، وأحْزَابِهِ مِنْ خَلائِقِكَ؛ أنْ يَفْرُطَ عَلَيَّ أَحدٌ مِنْهُمْ أوْ يَطْغَى، عَزَّ جَارُكَ، وَجَلَّ ثَناؤُكَ، ولا إِلَهَ إلاَّ أنْتَ.[1]
واتە:خوایە پەروەردگاری حەوت ئاسمانەکان و پەروەردگاری عەرشی مەزن، پشتیوانم بە لە دژی فڵانی کوڕی فڵان و پارت و کۆمەڵەکەی لە دروست کراوەکانت، لەوەی کە یەکێکیان زاڵ ببن بەسەرمدا یان دەستم لێ بێننەوە، بەهێزە پشتیوانیت بۆ خەڵکی و هەرکەس پەنات پێ بگرێت شکۆمەندەو ستایشت پیرۆزو دیارەو هیچ پەرستراوێک نییە بە حەق جگە لەتۆ.
٢- اللهُ أكْبَرُ، اللهُ أعَزُّ مِنْ خَلْقِهِ جَمِيعاً، اللهُ أعَزُّ مِـمَّا أخَافُ وأحْذَرُ، أعُوذُ باللـهِ الذِي لَا إِلَهَ إلاَّ هُوَ، الـمُمْسِكِ السَّـمَواتِ السَّبْعِ أنْ يَقَعْنَ عَلَى الأرْضِ إِلاَّ بإذْنِهِ، مِنْ شَرِّ عَبْدِكَ فُلانٍ، وُجُنُودِهِ وَأتْبَاعِهِ وأشْيَاعِهِ، مِنَ الجِنِّ والإنْسِ، اللَّهُمَّ كُنْ لِي جَاراً مِنْ شَرِّهِمْ، جَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَعَزَّ جَارُكَ، وتَبَارَكَ اسْمُكَ: وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ. [2] (ثَلاثَ مَرَّاتٍ)
واتە: خوا گەورەیە،خوا لەهەموو دروستکراوەکانی دەسەڵاتدارترەو شکۆمەندترە،خوادەسەڵاتدارترە لەهەموو ئەوەی کە لێی دەترسم و سڵی لێ دەکەمەوە، پەنا دەگرم بەو خوایەی کە پەرستراوی تر نیە بەحەق جگە لەو، ڕاگیرکەری حەوت ئاسمانەکان تا نەکەون بەسەر زەوی دا بە ئیزنی خۆی،لە خراپەی فڵانی بەندەت و سەربازو شوێن کەوتەو کۆمەڵەکانی لە جنۆکەو مرۆڤ،خوایە پشتیوانم بە لە خراپەیان، ستایشت پیرۆزو دیارەو ئەوکەسەی پەنات بۆ دێنێت شکۆمەندەو ناوت بەرزو پیرۆزەو هیچ پەرستراوێک نیە بە حەق جگە لەتۆ. (سێ جار)
پاڕانەوە (الدعاء)
ئادابی پاڕانەوە
چەند کات و شێوازوشوێنێک کە پاڕانەوەی تیادا وەڵام دەدرێتەوە
[1] رواە البخاري
رواە البخاری و صححه الباني. [2]