الحمدُ للهِ رَبّ العالمین والصّلاةُ والسّلامُ علی رسولِهِ الأمین محمّدٍ و عَلی آلِهِ وَ صَحبِهِ أجمعین
از دیرباز، فقها درباره طهارت یا نجاست برخی اشیاء، اختلاف داشتهاند و اصل این اختلاف به ادلّهای بر میگردد که در این زمینه، وارد شده است. پس از تحقیقات دقیق به این نتیجه رسیدم که (در مورد این موارد اختلافی) دیدگاه فقهای بزرگواری را برگزینم که با استناد به ادلّه محکمی که شریعت درباره این موارد بیان کرده، حکم به پاکیزگی آنها دادهاند. در ذیل به این موارد، پرداخته میشود:
1- منی: منی، پاک است و حکم آن در حالت رطوبت، همچون حکم خلم و خلط است و زدودن آن، کافی است و جهت رعایت پاکیزگی و آراستگی بیشتر، شستن آن، پسندیده است و هرگاه خشک شود، خراشیدن آن کفایت میکند؛ زیرا احادیثی که ام المؤمنین عایشه و ابن عباس – رضی الله عنهم- روایت کردهاند دلالت دارد بر اینکه پیامبر – صلّی الله علیه و سلم- در صورت ریختن منی بر لباسشان، چنین میکردند. برای مثال در حدیثی که دارقطنی، بیهقی و طحاوی از ابن عباس – رضی الله عنهما- روایت کردهاند آمده است که از پیامبر – صلّی الله علیه و سلّم- درباره منیای که به لباس برخورد میکند سؤال کردند، ایشان فرمودند: « إنَّمَا هُوَ بِمَنْزِلَةِ الْمُخَاطِ وَالْبُصَاقِ وَإِنَّمَا يَكْفِيك أَنْ تَمْسَحَهُ بِخِرْقَةٍ» [آلبانی، إرواء الغلیل]؛ « منی همچون خلم و خلط است و زدودن آن با دستمال، کافی است».
2- ترشّحات بدن زنان: اگر این ترشّحات در نتیجهی معاشقه از بدن زن، خارج شود در حکم مذی مردان است؛ یعنی هم نجس است و هم وضو را باطل میکند امّا اگر در اثر خسته شدن یا حاملگی باشد و بدون اختیار وی، خارج گردد طاهر است زیرا دلیلی بر نجاست آن، وجود ندارد و بر اصلِ طهارت خود، باقی است.
3- شراب: شیخ ابن عثیمین – رحمه الله- میفرماید: « من شراب را نجس نمیدانم و معتقدم که الکل نیز طاهر است و استفادههای پزشکی از آن، هیچ اشکالی ندارد؛ بنابراین چیزهایی که الکل در آن به کار رفته نیز طاهراست؛ چه داروهای الکلی، چه مواد ضدّ عفونی و چه موادّ آرایشی مانند ادکلن، عطر و مواد خوشبوی مایع». من نیز دیدگاه علمایی که قایل به پاکی شراب هستند را میپسندم.
4- خون انسان ( جز خون حیض و نفاس): اکثر دانشمندان گذشته، قایل به نجاست خون انسان هستند اما برخی از فقها و دانشمندان متأخر و معاصر به طهارت آن، حکم کردهاند؛ البته نجاست خون حیض و نفاس، محل اتفاق است.
5- خون جانداران حلالگوشت: گروهی از فقها گفتهاند: همچون خون انسان، پاکیزه است و دلیلی بر نجاست آن، وجود ندارد. البته مراد، خونی نیست که به هنگام ذبح از گردن حیوان، خارج میشود؛ زیرا این خون بالإتّفاق نجس است و قرآن به نجاست آن، حکم کرده است. اما خونی که روی گوشت یا در رگ ها و پس از پختوپز، باقی مانده مورد عفو و پاکیزه است.
6- خون حیوانات حرامگوشت: خون و گوشت همه، نجس است جز گربه؛ گربه، نجس نیست زیرا پیامبر – صلّی الله علیه و سلم- درباره گربه چنین حکم کرده و فرموده است: « همواره در اطراف شما، رفت و آمد دارد».
7- خون جاندارانی که فقهای پیشین قایل به فاقدِ خون بودن آنها بودهاند: خون این جانداران به دلیل عدم وجود هموگلوبین، قرمز نیست و زردرنگ است. خون این جانداران، پاکیزه است؛ مانند مگس.
8- خون مُردار: دیدگاه دانشمندانی که گفته اند خون پاکیزه است ( جز خون حیض) را راجح می دانم؛ زیرا دلیل آنها از آنچه به عنوان اجماع علمای پیشین بر نجاست خون، نقل میگردد محکمتر است؛ والله أعلم.
9- استفراغ: نجس نیست و وضو را باطل نمیکند.
وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على أشرف المرسلين سيدنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين