از عقوبت های گناهان: اینست که نعمت ها را از بین می برد و نقمت و مصیبت ها را به دنبال می آورد، زیرا هیچ نعمتی جز بخاطر گناه از بنده فاصله نمی گیرد و هیچ نقمت و مصیبتی جز به سبب گناه جایگزین نعمت نمی شود آن چنانکه امام علی بن ابی طالب رضی الله عنه می فرماید که: "هیچ بلا و مصیبتی جز به سبب گناه نازل نشده و جز بوسیله توبه نیز برطرف نمی گردد".
و الله متعال نیز می فرماید: "وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ" {شوری:۳۰} «هر مصیبت و بلایی که به شما می‌رسد، به خاطر کارهائی است که خود کرده‌اید. تازه خداوند از بسیاری (از کارهای شما) گذشت می‌کند (که شما از آنها توبه نموده‌اید و یا با کارهای نیک آنها را از نامه‌ی اعمال زدوده و پاک کرده‌اید)».
همچنین می فرماید: "ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَىٰ قَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ" {أنفال:۵۳} «این بدان خاطر است که خداوند، هیچ نعمتی را که به گروهی داده تغییر نمی‌دهد مگر این که آنان حال خود را تغییر دهند (و دیگر شایستگی نعمت خدا را نداشته باشند و بلکه سزاوار نقمت گردند) و بیگمان خداوند شنوای (اقوال و) آگاه (از افعال مردمان) است».
الله متعال بدین گونه خبر داده که نعمتهایی که به کسی داده را تغییر نمی دهد مگر اینکه او خودش را تغییر (منفی) دهد، طوری که طاعت الله را به معصیتش و شکر او را به کفرش و اسباب رضایتش را به اسباب خشم وی تغییر دهد، پس اگر این چنین تغییر کرد، آن تغییرات هم بر سرش می آید که کیفری مناسب اوست و الله متعال به بندگانش ظلمی نمی نماید.
اما اگر شخص، معصیت را به طاعت تغییر دهد الله عزوجل نیز عقوبتش را به سلامت، و ذلتش را به عزت تغییر می دهد.
شاعر چه نیکو سروده است که:
إذا كنت في نعمة فارعها ... فإن الذنوب تزيل النعم
اگر در نعمتی بودی قدرش را بدان .. چرا که گناهان، نعمت ها را از بین می برد.
از عقوبت های گناه اینست که برکت عمر، برکت روزی، برکت علم، برکت عمل و برکت طاعت را از بین می برد. و در کل، برکت دین و دنیا را نیست می کند طوری که برکتی در عمر، دین و دنیای کسانی که الله را نافرمانی می کنند نمی بینی..
و برکت جز به سبب گناهان مردم از بین نرفته است چنانکه الله متعال می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ" {أعراف:۹۶} «اگر مردمان این شهرها و آبادیها (به خدا و انبیاء) ایمان می‌آوردند و (از کفر و معاصی) پرهیز می‌کردند، (درگاه خیرات و) برکات آسمان و زمین را بر روی آنان می‌گشودیم (و از بلایا و آفات به دورشان می‌داشتیم)».
و نیز می فرماید: "وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ" {جن:۱۶-۱۷} «اگر آدمیان و پریان بر راستای راه (یکتاپرستی و فرمانبرداری از اوامر و نواهی الهی) ماندگار بمانند، آب زیاد (و نعمت فراوان) بهره‌ی ایشان می‌گردانیم. هدف این است که ما آنان را با این نعمت فراوان بیازمائیم».
براستی که بنده بخاطر ارتکاب گناه از روزی محروم می شود.
در حدیث آمده است که:
"روح القدس این معنا را در قلب من القا کرد که هیچ کس مزه مرگ را نخواهد چشید مگر آنکه پیش از آن، رزق و روزی اش را در این دنیا تمام و کمال دریافت کرده باشد. حال که چنین است تقوای الهی پیشه کنید و در جستجوی (روزی)، زیبا رفتار کنید چرا که آنچه نزد الله متعال است جز بوسیله طاعت به دست نمی آید، و الله آرامش و شادی را در رضایت و یقین قرار داده و اندوه و ناراحتی را در شک و خشم".
فراخی رزق و روزی و عمل، به فراوانی آن نیست و طول عمر نیز به فراوانی ماهها و سالها نیست بلکه فراخی روزی و طول عمر به برکت آنهاست.